Joanna Czarnecka: Z sentymentem do Krakowa...

Udało się już ochłonąć po podpisaniu kontraktu z Wisłą Can-Pack Kraków? Powoli zaczynasz czuć się wiślaczką? - Tak, już ochłonęłam i dotarło do mnie, że w przyszłym sezonie będę grała w Krakowie. Powoli zaczynam się przygotowywać - z myślą o tym, że od sierpnia będę już z drużyną. Wiem, że muszę się mobilizować, żebym mogła przyjechać w pełni gotowa do treningów. Nie jest to jednak całkiem nowy rozdział w Twojej koszykarskiej karierze, bowiem grałaś w Krakowie w latach 2001-2005. "Biała Gwiazda" pozostała w sercu? - Zawsze miałam sentyment do Krakowa i za każdym razem jestem tu mile witana przez prezesów i działaczy. Przyjazd do Krakowa to przyjemność, dlatego chętnie wracam po sześciu latach i mam nadzieję, że będę zadowolona z tego sezonu. Jak "dzisiejsza" Wisła różni się od tej, w której występowałaś przed laty? - Bardzo się różni. Kiedy odchodziłam, były to pierwsze sezony Wisły Can-Pack zaczynającej odnosić sukcesy. To był początek "dzisiejszej" wielkiej Wisły. Był zupełnie inny zespół, inne zawodniczki i trenerzy. Odmienne były też cele i aspiracje. Grałyśmy razem z Eweliną Kobryn, ale odeszła, by występować w Gdyni i tak się "mijałyśmy". Dlaczego wybrałaś właśnie Kraków? Podobno innych propozycji nie brakowało... - Miałam inne oferty, ale myślę, że gra w Krakowie i występy w tak utytułowanym klubie to zaszczyt dla zawodnika. Wiem, co to znaczy grać w Wiśle i chętnie znowu tego doświadczę. Dodatkowym aspektem moich przenosin do Krakowa jest fakt, że kilka lat temu tu studiowałam i nie udało mi się doprowadzić nauki do końca. Teraz przy okazji spróbuję ponownie podjąć to wyzwanie - mam więc podwójną motywację. Będę studiowała inżynierię środowiska na Wydziale Górnictwa i Geoinżynierii Akademii Górniczo-Hutniczej, więc nie jest to tradycyjnie Akademia Wychowania Fizycznego, tak popularna wśród sportowców. W ostatnich latach byłaś jedną z liderek Super-Pol Tęczy Leszno. Jak wspominasz starcia z Wisłą? - Gdy gra się z zespołami, w których się kiedyś występowało, jest dodatkowa motywacja. Chce się wtedy coś udowodnić i pokazać, że jest się dobrym graczem. Na pewno szczególnie zapamiętałam przedostatni mecz w Krakowie, w którym o mały włos nie doprowadziłyśmy do dogrywki. Ja miałam wkład w postaci kilku rzutów z dystansu, które "wpadły" w końcówce. Zrobiło się ciekawe i wyrównane spotkanie... Z jakimi nadziejami przychodzisz do Wisły? - Mam świadomość, że są tu wartościowe zawodniczki, grające na mojej pozycji i że może być trudno mi się przebić. Pewnie nie będę spędzała na parkiecie tylu minut, co w poprzednich sezonach, ale będę walczyła o to, by grać jak najwięcej. Mam nadzieję, że znajdę uznanie w oczach hiszpańskich trenerów. A wszystko zweryfikują boisko i treningi. Za nami losowanie grup Euroligi. Wyniki przyjęłaś z ulgą? A może z niepokojem? - Wydaje mi się, że mamy "najlepszą" grupę ze wszystkich trzech, więc chyba pozostaje tylko się cieszyć. Mamy szanse wygrać z każdym zespołem. Oczywiście, wszystko będzie zależało też od dyspozycji dnia - naszej i naszych przeciwniczek. Będziemy walczyć o to, by zająć jak najwyższą lokatę w grupie i by później nie spotkać się z czołowymi drużynami z pozostałych grup. W ostatnich miesiącach byłaś w szerokiej kadrze reprezentacji Polski. W ostatniej chwili trenerzy musieli podjąć trudne decyzje i zawęzić skład - nie udało się Tobie zagrać na mistrzostwach Europy. Jesteś rozczarowana? A może już myślisz o powrocie do kadry, by przy najbliższej okazji potwierdzić swoją wartość? - Jeśli chodzi o kadrę, początkowo zaskoczeniem było dla mnie to, że w ogóle zostałam powołana. Było dużo kontuzji dziewczyn na mojej pozycji i trener szukał optymalnego składu. Gra dla reprezentacji Polski to wyróżnienie i zaszczyt. Kiedy człowiek już się przygotowuje i dowiaduje się o tym, że "odpada" przed samymi mistrzostwami to wiadomo, że jest to przykre. Później okazało się, że w jeszcze gorszej sytuacji zostały postawione Kasia Krężel i Emilia Tłumak... Trener miał swoje typy, postawił na inne dziewczyny i szanuję jego decyzję. Nie znalazłam uznania w jego oczach - tak bywa w sporcie. Podobno obecność mamy na trybunach zawsze przynosi Ci szczęście? Będzie mile widziana w hali przy ulicy Reymonta... - Na pewno wizyty mamy są "szczęśliwe", choć ostatnimi czasy nie przyjeżdża często na mecze, bo jednak dochodzi kwestia odległości z Wrocławia - podróży z miasta do miasta czy urlopu od pracy. Jednak mama pojawia się, kiedy tylko może. W Krakowie - gdy grałam tu kilka lat temu - była parę razy i zawsze była dla mnie pozytywnym natchnieniem. Jakie są Twoje plany na najbliższe tygodnie? Wakacyjny odpoczynek? A może już ciężka praca przed kolejnym sezonem? - Ogólnie cały czas trenuję, chodzę na siłownię. W środę lecę na tygodniowe wakacje do Tunezji. To taki ostatni okres, kiedy mogę wypocząć i "złapać słońce", bo po powrocie będę myśleć już tylko o wejściu w odpowiedni rytm i o tym, by jak najlepiej przygotować się do sezonu.